گونه‌هاي جنگلي مورد تعليف دام در سه منطقه اقليمي سردسيري، معتدله (ميانبند) و گرمسيري استان كهگيلويه‌و بويراحمد

سومين همايش بين المللي تغيير اقليم و گاهشناسي درختي در اكو سيستم هاي طبيعي

چکيده:

بهره‌برداري از مراتع به شيوه‌ي عشايري، كه مبتني بر كوچ و يا به تعبيري تحرك در مسير دو مرتع گرمسير و سردسير و عبور از ميان‌بند در جستجوي آب و علوفه و گريز از ناملايمات اقليمي است، بهترين و پايدارترين شيوه مديريت و بهره برداري از منابع به شمار مي‌آيد. جنگل‌هاي واقع در اراضي جلگه‌اي، ميانبند و ارتفاعات فوقاني حوضه‌هاي آبخيز با تنظيم جريان‌هاي آبي، توليد اكسيژن، جذب گرد و غبار، گاز كربنيك و ديگر گازهاي شيميايي موجود در هوا و افزايش توليد و ارتقاي كيفي محصولات كشاورزي، نقش بسزايي در زندگي انسان دارند. از ديگر كاربرد‌‌هاي گونه‌هاي جنگلي استفاده از آن‌ها جهت تعليف در مواردي كه مراتع پاسخگوي نياز دام‌ها نمي‌باشد، است و تأثير مهمي در معيشت ايلات و عشاير استفاده‌كننده از اين جنگل‌ها دارد. جهت شناخت گونه‌هاي جنگلي مهم به لحاظ تغذيه‌اي دام‌ها در سه منطقه رويشي استان كهگيلويه و بويراحمد از بين عشاير منطقه تحقيقاتي بصورت پرسشنامه‌اي انجام گرفت و نتايج حاصله حاكي از آن است كه اكثر گونه‌هاي مورد استفاده متعلق به منطقه‌‌ي سردسيري هستند. گونه‌هاي اين منطقه شامل Salix sp ،Crataegus pontica،Popolus euphratica ،Pyru   glabra ،Amygdalus.lycioides ،Quercus brantii ،Acer mo  essulanum ،Lonicera nummulariifolia ، Cerasus incana و Pistacia.mutica است. در منطقه‌‌ي گرمسيري بيشترين مصرف طبق نظر كاربران محلي مربوط به گونه‌هاي Rhamnus catharica، Pictasia.khinjuk و Ziziphus spina-christi   و در منطقه‌‌ي ميانبند گونه‌هاي Salix sp، Pictasia.khinjuk و Pistacia.mutica بيشترين ميزان مصرف را دارا هستند.

-