تاثير مالچ سنگي بر كاهش تبخير سطحي و افزايش زنده ماني نهال

نخستين كنفرانس بين المللي اكولوژي سيماي سرزمين

چکيده:

  در رابطه با جلوگيري از گسترش بيابان و احياء آن پروژه‌هاي بسياري در مناطق مختلف و همچنين ايران كه بر­روي كمربند خشك قرار دارد انجام شده است. بدين منظور، اين پژوهش در بخشي از عرصه بياباني واقع در دشت سجزي با هدف دستيابي به روشي كه بتواند موجب استقرار و زنده­ماني هرچه بيشتر نهال­ها و افزايش بهره­وري آب گردد به مرحله اجرا درآمد. در اين پژوهش گونه سياه­تاغ تحت تيمارهاي پوشش سنگي و شاهد در منطقه كشت شد. در تيمار سنگ­پوش سطحي، 80 درصد از سطح هر گودال با سنگ پوشش داده شد. تيمارها تحت شرايط كاملاً يكسان بوده و اطراف همه گودال‌ها جهت جلوگيري از خورده شدن به وسيله جوندگاني نظير موش­ها و خرگوش­ها، تور سيمي كشيده شد. اين پژوهش در قالب طرح كاملاً تصادفي متعادل طي يك دوره­ي نه ماهه به اجرا درآمد. طي اين دوره شاخص­هايي نظير ارتفاع گياه و قطر متوسط تاج­پوشش مورد بررسي قرار گرفت. داده‌هاي بدست آمده از اين ارزيابي‌ها با استفاده از نرم افزار    مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت. نتيجه تجزيه واريانس داده­هاي به­دست آمده نشان داد كه تيمار سنگ­پوش سطحي، روشي مناسب جهت پرورش نهال سياه­تاغ در اين مناطق بياباني با تبخير و تعرق بسيار شديد مي­باشد.