بررسي‌اندام‌هاي مختلف (برگ،سرشاخه و ميوه) گونه‌هاي‌ درختي ‌و درختچه‌اي جهت تعليف دام از ديدگاه دامداران و مرتعداران - مطالعه موردي: استان كهگيلويه و بويراحمد

سومين همايش بين المللي تغيير اقليم و گاهشناسي درختي در اكو سيستم هاي طبيعي

چکيده:

كشور ايران با توجه به موقعيت جغرافيايي حساس خود، اكنون در مقطعي از تاريخ و در مرحله اي از توسعه قرار گرفته است كه تحت هر شرايطي بايد مقوله‌ي ‌ امنيت غذايي و توسعة‌ پايدار را به طور جدي مورد توجه قرار دهد. تحقق اين امر هم زماني ممكن است كه بتوانيم منابع طبيعي خود را حفظ كرده و آن‌ها را به نحو مطلوب بهره‌برداري كنيم. مسلماً بدون حفاظت از منابع آب، خاك، جنگل، مرتع و بهره‌برداري بهينه از آن‌ها نمي‌توان به توسعه پايدار و توليد مطمئني در كشاورزي و دامداري دست يافت. فقدان آگاهي علمي از ابعاد كمي و كيفي ارزش توليدات و خدمات اكوسيستمي حاصل از جنگل‌ها و بي‌توجهي به دانش بومي باعث ناديده گرفتن ارزش اين مواهب شده است. از ديدگاه مصرف علوفه‌اي گونه‌هاي جنگلي سابقه‌ي ديرينه‌اي در تغذيه و پرواربندي دام‌ها دارند و در علم اگروفارستري كه به تدوين روش‌هاي پايدار استفاده از سيستم‌هاي توليد به صورت تلفيقي مي‌پردازد، تحت عنوان سيلوپاستورال شناخته شده هستند.جهت مشخص نمودن ‌اندام‌هاي مختلف (برگ، سرشاخه و ميوه) گونه‌هاي درختي و درختچه‌اي براي تعليف دام در استان كهگيلويه‌و‌بويراحمد طبق نظر دامدران و مرتعداران، پرسشنامه‌هاي مصوري تهيه گرديد. نتايج نشان داد كه از بين گونه‌هاي مورد مطالعه در سطح كل استان، برگ گونه‌هاي salix sp، Popolu seuphratica، Pyrus glabra، Rubu sanatulicus، Amygdalus lyciides، Ziziphus spina-christi و pistacia mutica كاملاً به مصرف دام مي‌رسد.از نظر مصرف سرشاخه گونه‌هاي Pyru sglabra و Pistacia mutica بيشترين ميزان مصرف را دارند و در نهايت ميوه‌هاي گونه‌هاي Pyrus glabra، Amygdalus lycioides و   Pictasia khinjukبيشترين ميزان مصرف را بين گونه‌هاي موجود در تعليف دام در منطقه مورد مطالعه دارد.

-